“HUWAG PO! HUWAG MO AKONG PATAYIN.”Dala rin ng panghihinayang kaya hinayaan na lang nitong lumaki at lalong lumago ang dalawang puno ng mangga. Malaking pakinabang tuloy ito sa mga magsasaka at kalabaw na roon ay sumisilong.Ang madalas magpahinga sa punong manggang nasa bukid ay si Kalabaw, kaya nagkaroon sila ng pagkakataong magkausap palagi ng puno.“Hulog ka ng langit sa akin, punong mangga. Dati-rati’y init sa katanghaliang tapat ay aking tinitiis, subalit nang ikaw ay sumibol, pagal kong katawan ay binigyan mo ng ginhawa. Kaya kapag sa iyo ay may nagtangkang pumutol, humanda sila sa sungay kong matutulis.”“Salamat sa iyo, Kalabaw at ako ay iyong ipagtatanggol. Noon pa man ay hinahangaan ko na ang iyong kasipagan, kasisigan at kalakasan,” nahihiyang wika ng mangga.Hindi nagtagal, sa dalas ng kanilang pag-uusap ay nagkaintindihan ang kalabaw at ang punong mangga.
Samantala, nagkaroon na rin ng kagustuhan ang punong manggang nasa paanan ng bundok at ito ay si “manggang pahutan” na malapit sa kanyang kinatutubuan.Sa panahon ng paglilihi ni Pahutan ay palaging sumisilong sa lilim niya ang isang magsasakang may dalang “piko” at ewan kung bakit gustong-gusto ng mangga na titigan ang piko.Sumapit ang araw ng pamumulaklak at pamumunga parehong pinausukan at inalagaan ni Tandang Isko ang magkahiwalay na puno. Ang lahat ng mga punong mangga ay pawang nagbunga.Nang bumalik ang matanda upang anihin ang mga bunga ng mangga, ito ay lubhang nagulat. Ang dalawang puno na hiwalay sa karamihan ay magkaiba ng hugis at laki ng kanilang mga bunga. Hindi maisip ni Tandang Isko kung bakit nagkaganoon.Muli, ang magandang dalaga ay nagbalik, at…“Sapagkat ang malalaking mangga ay bunga ng pagkakaunawaan nina Kalabaw at Pahutan kaya tatawagin itong Manggang Kalabaw. Bagama’t magkawangis sa laki ang mga bunga nila ng kabilang puno ay may pagkakaiba pa rin sa hugis at sa anilang sukat. Dahil ipinaglihi ito sa piko, kaya makikilala ito sa tawag na Manggang Piko.”
“Binibini, paano mo nasabi ang bagay na iyan?”“SAPAGKAT AKO ANG DIWATA NG MGA PRUTAS”, ngumiti ang dilag at biglang nawala.Ang sinabi ng diwata ay paulit-ulit ding ikinukuwento ni Tandang Isko sa mga namimili ng mangga. Datapuwa’t hindi na mahalaga iyon kahit pahutan, manggang kalabaw o manggang piko basta ag mga ito ay pare-parehong mangga:Pusong bibitin-bitin mabangong amuyin, Masarap kainin, lalo na’t hinog.Buod ng Alamat ng ManggaNoon ay iisa lamang ang uri ng mangga. Tinatawag itong ‘pahutan’. Ang bakuran ni Tandang Isko ay hindi kailanma’y nagkulang sa mga puno ng mangga, kung kaya’t sa panahon ng pamumunga ay lapitin ang lugar ni Tandang Isko sa mga bata. Kusa naman itong binibigay ng matanda. Isa sa mga kusang binigyan nito ay isang dalaga na sobrang saya ay itinanim ang mga buto nito sa paanan ng bundok.
Ang nakakagulat ay kaagad na tumubo ang mga mangga matapos ang ilang araw. Ang isang kahoy ay mahilig makipag-usap sa isang kalabaw at ang isa nama’y nawili sa piko ng isang magsasaka. Nang ito’y nagbunga, gulat na gulat si Tandang Isko dahil iba ang hugis at mukha ng mga ito! Sumulpot naman ang dalaga na isa pa lang diwata ng mga prutas at pinangalanan itong Manggang Kalabaw at Manggang Piko, hango sa kanilang mga ginagawa habang hindi pa nagbubunga.Aral ng Alamat ng ManggaMaging mapagbigay at matulungin sa kapwa. Tumulong kapag may kapasidad na tumulong.Basahin ang iba pang mga alamat dito.What’s your Reaction?+1 1+1 0+1 0+1 0+1 0+1 0+1 0 Facebook Twitter" - https://www.affordablecebu.com/
